เดือน: พฤศจิกายน 2019

กล่าวคือท้าวศรีจุฬาลักษณ์หรือนางนพมาศที่เป็นพระสนมเอก

ได้คิดประดิษฐ์กระทงเป็นรูปดอกบัวกมุทขึ้น เพราะเห็นว่าเป็นดอกบัวเป็นดอกบัวที่มีลักษณะที่พิเศษ ที่สามารถบานในเวลากลางคืนเพียงปีละครั้ง เพราะดอกบัวทั่วไปนั้นส่วนใหญ่จะบานช่วงเช้า จึง สมควรทำเป็นกระทงแต่งประทีป นำไปลอยถวายสักการะรอยพระพุทธบาท

เมื่อพระร่วงทรงได้ทอดพระเนตรเห็น ก็รับสั่งถามถึงความหมาย

ท้าวศรีจุฬาลักษณ์หรือนางนพมาศก็ได้ทูลอธิบายความหมาย ซึ่งพระองค์ก็พอพระราชหฤทัยเป็นอย่างมาก พระองค์จึงมีพระราชดำรัสว่า “แต่นี้สืบไปเบื้องหน้าโดยลำดับ กษัตริย์ในสยามประเทศ ถึงกาลกำหนดนักขัตฤกษ์ วันเพ็ญเดือน 12 ให้นำโคมลอยเป็นรูปดอกบัว อุทิศสักการบูชาพระพุทธบาทนัมมทานที ตราบเท่ากัลปาวสาน” นับตั้งแต่นั้นมา เราจึงได้เห็นโคมลอยที่เป็นรูปดอกบัวมาจนถึงปัจจุบันนี้ 

      ส่วนตำนานและความเชื่อของประเพณีลอยกระทงที่ได้เล่าขานสืบต่อกันมานั้น

วันนี้เราจะหยิบยกตัวอย่างมาพอให้ทุกท่านได้ทราบ เช่นการลอยกระทง มีต้นกำเนิดมาจากศาสนาพุทธเริ่มตั้งแต่ครั้งที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ เป็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์เสด็จประทับอยู่ที่ใต้ต้นโพธิ์ ใกล้แม่น้ำเนรัญชรา วันหนึ่งนางสุชาดาได้ให้สาวใช้นำข้าวมธุปายาส (ข้าวกวนที่หุงด้วยน้ำผึ้งหรือน้ำอ้อย) ใส่ถาดทองไปถวาย

เมื่อพระองค์เสวยหมดแล้ว ก็ทรงตั้งสัตยาธิษฐานว่า

ถ้าหากวันใดจะสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ก็ขอให้ถาดที่นางสุชาดานำมาถวายข้าวให้ ได้ลอยทวนน้ำ ด้วยแรงสัตยาธิษฐาน และบุญญาภินิหาร ถาดก็ลอยทวนน้ำไปจนถึงสะดือทะเล แล้วก็จมไป จนไปโดนหางพระยานาคผู้ซึ่งคอยดูแลรักษาบาดาลตามความเชื่อนั้น

พระยานาคตื่นขึ้น พอเห็นและรับรู้ว่าเป็รถาดข้าวที่พระพุทธเจ้าได้ลอยน้ำมา ก็ประกาศก้องออกไปว่า บัดนี้ได้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อุบัติขึ้นในโลกแล้ว เมื่อเทวดาและพระยานาคต่างก็พากันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า และพระยานาคก็ได้ขอให้พระพุทธองค์ ประทับรอยพระพุทธบาทไว้บนฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา

เพื่อพวกเขาจะได้ขึ้นมาถวายสักการะได้ พระองค์ก็ทรงทำตาม ส่วนสาวใช้ก็ได้นำความที่เกิดขึ้นนั้นไปบอกนางสุชาดา เมื่อถึงวันนั้นของทุกปี นางสุชาดาก็จะนำเครื่องหอม และดอกไม้ใส่ถาดเพื่อไปลอยน้ำในทุกๆปี และเพื่อไปกราบไหว้บูชานมัสการรอยพระพุทธบาทและต่อมาก็ได้เกิดเป็นประเพณีลอยกระทงขึ้น ตามที่พวกเราได้เห็นและสืบทอดกันมาอยู่จนถึงในปัจจุบัน

สวยลอยแห่งบาบิโลน สิ่งมหัศจรรย์ที่น่าสะพรึง

สวนลอยแห่งกรุงบาบิโลน หรือ HANGING GARDENS OF BABYLON น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักที่ตั้งของสวนลอยแห่งนี้อยู่ที่ประเทศอิรัก กรุงแบกแดด กลางทะเลทรายริมแม่น้ำยูเฟรติส ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

ซึ่งในปัจจุบันในเสื่อพังทลายไปหมดแล้ว เหลือไว้แต่เพียงเรื่องเล่าขานเท่านั้นในอดีตตามประวัติศาสตร์เล่าขานกันว่า สร้างในสมัยพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2แห่งกรุงบาบิโลเนีย เพื่อให้พระมเหสีเซมีรามีส พักผ่อนหย่อนใจตามประวัติเล่าว่าสร้างขึ้นประมาณ 600 ปีก่อนคริสต์ศักราช กินขนาดใหญ่ถึง 400ตารางฟุต สูง 75 ฟุต กันเลยทีเดียว ซึ่งมีตำนานเล่าขานถึงสวนแห่งนี้มากมาย
ทั้งว่าเป็นสถานที่ที่บรรพบุรุษสมัยก่อนเคยเป็นหอคอยสูงของมนุษย์ที่ใช้หลบภัยน้ำท่วมโลกแต่ว่าก็ยังไม่มีข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนทางวิทยาศาสตร์ว่าสวนแห่งนี้เป็นสวนลอยฟ้ามาก่อนจริงหรือไม่ หรือสร้างไว้เพื่อเหตุใด ที่พอจะทราบก็เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ

ความสวยงาม และแสดงถึงความเกรียงไกรในยุคบาบิโลนเท่านั้นเอง
อย่างไรก็ตามก็มีบางแหล่งข้อมูลบอกว่าเดิมที บาบิโลนเป็นนครของชาวเซไมท์

ที่อยู่ในบริเวณตอนใต้ของ เมโสโปเตเมีย 2350 ปีก่อนคริสต์ศักราชและพัฒนาเมืองจนใหญ่โตสวยงามมีหอคอย มีกำแพงกั้นเมืองยาวและยิ่งใหญ่มากถึงขนาดให้รถศึกเทียมม้า 4 ตัววิ่งรอบกำแพงเมืองได้เลย
เพื่อเอาไว้ตรวจตราความสงบเรียบร้อย และป้องกันภัยที่จะมารุกรานเมืองแต่ก็ยังไม่มีใครสรุปในข้อเท็จจริงว่าจริงๆแล้วสูงแค่ไหนกันแน่และกว้างเท่าใดกันแน่
บางตำนานก็กล่าวว่าสวนบาบิโลนนี้เป็นเพียงตำนานเรื่องเล่าที่มาจากจินตนาการของ
นักเขียนชาวกรีกและโรมันแต่เพียงเท่านั้น
ซึ่งเรื่องเล่านี้เปรียบเทียบความยิ่งใหญ่ของสวนลอยบาบิโลนแห่งนี้เท่ากับวิหารของเทพซุสกันเลยทีเดียว
ตำนานเล่าว่าสวนแห่งนี้อุดมไปด้วยพืชพันธุ์ไม้ พฤกษาชาติ นานาพันธุ์
เพื่อให้ความร่มรื่นและชุ่มชื้น เปรียบดั่งสรวงสวรรค์ท่ามกลางทะเลทรายที่ร้อนจัด

พ่อค้าแม่ค้า ผู้คนสัญจรที่ผ่านไปมาสามารถมองเห็นสวนนี้แต่ระยะไกล
และมาพักผ่อนพึ่งพิงให้หายเหนื่อยก่อนเดินทางต่อได้เป็นอย่างดี